به گزارش خبر چگنی، با نزدیک تر شدن به فصل آبیاری و استفاده از منابع آبی بخاطر مصارف کشاورزی با عمومی تر شدن مسئله آب مواجه می شویم.
با توجه به اینکه در چند سال اخیر با مفاهیمی چون خشکسالی؛مصرف بیش از حد صنعتی و کشاورزی و جلوگیری از کشت محصولات آب دوست آشنا شده ایم بحث آب به یک موضوع خانوادگی تبدیل شده است و ساختار بسیاری از خانواده ها را تحت‌الشعاع خود قرار داده است.
مسئله امروز آب حتی در استان لرستان و تمامی شهرستان ها از قاب محصور شده تخصص خارج شده است و معیشت خانوار های بسیاری را وارده حوزه خطر کرده است.
به جرآت می توان گفت که بحران آب در شهرستان چگنی نسبت به دیگر شهرستان ها در حال عبور از مرحله بحران و نزدیک شدن به فاجعه و یک مصیبت تاریخی است.
از ویژگی های خاص آب و مسائل مربوط به آن محوریت تخصصی آن است که اینگونه متصور می شود تنها کارشناسان اهل فن باید در این باره اظهار نظر کنند و فهم و تفسیر مشکلات آب از توان دیگران خارج است.
اما اینگونه نظریه پردازی ها در تضاد کامل با منافع و منابع آبی شهرستان چگنی قرار دارد و بخاطر همین ترویج نظریه هاست که فاجعه خشک شدن کشکان که قلب تپنده چگنی محسوب می‌شود اینگونه ساکت ماند و هیچ یک از مسئولین را ملزم به پاسخگویی در قبال این فاجعه به مردم نجیب چگنی نکرد.
آری ماهیت بحران آب که گریبان گیر ما شده است موضوعی نیست که فقط قابل تحلیل از زبان تعداد اندکی باشد و همه جوانب آن را تبیین کنند.
تقلیل دادن بحران آب در شهرستان چگنی به ابعادی پیچیده در ذیل یک نگاه خاص برای تکرار رویه سال آبی قبل است تا مردم این شهرستان را از دریافت و گرفتن حق آبه خود محروم کنند و کسی هم متوجه این ظلم تاریخی نشود.
نفس های کشاورزان و باغداران چگنی در حال قطع شدن است.
در سایه همین نگاه های مهندسی بود که کسی جوابگوی کشاورزی پایین دست کشکان نبود.و به آسانی آب را از بالا برای دیگر شهرستان ها خشکاندند.
رویکرد ضعیف و منفعلانه در گفتمان آب توسط مدیران ادوار قبل است که بقول دکتر ویسکرمی اگر مدیران مطالعات ساخت سدهای بالا دست را تکمیل و انجام می دادند امروز شاهد این بحران با حجم وسیع نبودیم.
از دکتر زیویار استاندار محترم لرستان مورد استدعاست که مسئله آب در لرستان و شهرستان هایی همچون چگنی پیوندی عمیق و همه جانبه با تمام ارکان زندگی فردی و حتی اجتماعی مردم قرار نموده است پس به طور جد بر گفتمان حق آبه به دور از هر نگاهی بپردازید.
چندین ماه از خشک شدن کشکان می گذرد و زمین و زمان همه به نحوی از دلایل خشک شدن و آثار مخرب آن گفتند اما هیچ کس حاضر نشد حتی از وضعیت نابسامان و بحرانی مردمی که از کشکان ارتزاق می‌کنند بازدید و دلجویی کنند و با آنها دیداری داشته باشند.
جناب استاندار امیدوارم مستحضر باشید که منبع برداشت از چاه های آب شهرستان چگنی که مجوز قانونی دارند بدون اینکه برای کشاورزان و صاحبان آنها شغل جایگزینی در نظر گرفته شود باعث کوچ اجباری و مهاجرت صدها نفر از اهالی روستاهای چگنی به حاشیه شهر و خانه نشینی آنها می شود.
منع برداشت از چاه های آب حتی در حد و مقدار مجاز ادامه روند خشک شدن کشکان است که باعث از بین رفتن معیشت و افزایش روز افزون آسیب های اجتماعی می شود.
وضعیت مضحک پیش آمده در چگنی با هیچ کجای استان قابل قیاس نیست.
در بعضی از شهرستان های استان لرستان امسال صدها تن سیب زمینی کاشت و برداشت شد اما هیچ کس واکنشی نشان نداد.
وضعیت بلاتکلیفی و مضحکی که کشاورزان و باغداران شهرستان چگنی در آن قرار گرفته اند یادآور شعر مولوی است.”از پی طاق و طرم؛خواری کشند/بر امید عز؛در خواری کشند/بر امید عز ده روزه ی خدوک/گردن خود کرده اند از غم چو دوک”
لطفاً در نظر داشته باشید که باید یک راه حل معقول برای رفع این موضوع بررسی و اعمال شود اگر قرار است که اجازه زراعت به تعدادی داده نشود پس باید به فکر راه جبران و تآمین معیشت آنها بود.
بر هم خوردن نظم معیشتی و ارتزاق باعث بروز حس عدم اعتماد و احساس مشمئز کننده و نادیده شدن از سوی مدیران اجرایی استان می شود و این زیبنده دولت انقلابی و مردمی که تمام ملت چشم امید به آن بسته اند نیست.
مسئله آب و بحران آن قبل از هر چیز یک مسئله معیشتی و حیاتی است لذا شایسته است به جای عجله و شتاب زدگی در تصمیم گیری تحت لوای یک گفتمان و مدیریت مدبرانه راه کاری علمی و مناسب ارائه دهید.
آگاه باشید که برای حل این مشکل که دغدغه خود اهالی هم هست آسان ترین راه که همان منبع استفاده و برداشت است الزامآ نمی تواند در دیگر حوزه ها برای سایر مدیران سرمشق باشد.
نیک میدانید که هنر مدیران واقعی انتخاب توآمان بهترین و کم هزینه ترین روش برای جلوگیری از وجود بحران هاست.
شهرستان چگنی را جدای از لرستان نپندارید.
انتهای پیام/
